Gelukzalig

Zacht. Alles voelde zo zacht. Gelukzaligheid. Alles voelde zoals het voorbestemd was om te voelen, zo perfect. Toen de ogen open gingen besefte hij het niet meteen. Hij voelde zich compleet, zijn armen hadden de opvulling waar ze naar snakte. Toen hij besefte dat ze om haar heen gewikkeld waren begon het hem te dagen. Hij keek naar een bundel donker krulhaar. Een herinnering keerde terug, van hoe zijn vingers er doorheen gleden. Hij voelde zijn linker hand op de zachte, warme huid van haar buik, rond de navel. De ander, besefte hij plots, lag onder haar nek door met de vingers in haar haar. Hij probeerde zich voor te stellen hoe ze zou ruiken, hij wist zeker dat gelukzaligheid hem meester zou worden, nog veel meer dan nu al het geval. Ze bewoog een beetje, hij werd zich opeens enorm van haar bewust, en de grijns die aan het afzwakken was keerde in volle teugen terug. Hij drukte haar tegen zijn borst aan, ze kon niet dicht genoeg bij hem zijn. Hij voelde haar nek af en kwam bij haar wang aan. Hij streelde deze zacht en kon niet geloven hoe fijn het voelde. Hij liet zij andere hand van de buik omlaag glijden en legde hem op de onderste knie, tussen beide in. Niet veel later viel hij weer gelukzalig in slaap.