Eenmaal buiten vroeg hij zich af waar de wandeling heen zou gaan en hij keek om zich heen. Hij kon de bossen een bezoekje geven, of de weilanden, maar hij kon ook het dorp ingaan, waar hij nog maar vrij zelden kwam.
Na een verfrissende wandeling door de weide ging hij het dorp in en besloot om te kijken wat er op het plein te doen was. Er stonden wat kraampjes voor verse vruchten, speeltjes voor kinderen, verse vis en er was een clowns optreden op een podium.
Sirm keek geamuseerd naar een komisch waardeloze poging om met vuurballen te jongleren, toen er compleet onverwacht twee handen van achter voor zijn ogen glipte.
‘Ra-ra!’ Het was een meisjes stem die hem alle onschuld van de wereld vertelde.
‘Uhm… Ra?’ Speelde Sirm het spelletje mee, maar hij had het al lang door.
‘Fout, ukkie, ’t is je lieve Sana.’ Sana, nee niet de meid van zijn dromen, die was een aantal jaar ouder dan deze lieve schat. Altijd al beschouwde hij het blonde meisje als een soort lief zusje. Ze was pas veertien maar ze konden het altijd al goed vinden. Ze was ietsje gegroeid, maar toch stond hij meer dan een hoofd hoger nog als haar. Hij had haar maar heel zelden gezien, van alle bezoekjes aan het dorp had hij er maar een paar zelf kunnen uitstippelen. Haar schattige, zelfs prachtige sproeten waren nog precies eender en ze had altijd al een prachtige onschuld alsof ze met bleke wangen bloosde. Sirm draaide zich om en gaf zijn lieve Sana een knuffel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten